De goesting was groot, de spanning ondraaglijk. Hij moest het halen, ik zou het doen. Dat was de enige afspraak. Nog geen half uur later was ie al terug. De apotheker van wacht (ja, het moest uitgerekend op een zondag) had hem twee doosjes meegegeven. Want, zo had de ene man de andere toevertrouwd: anders gaat ze je toch terugsturen. Omdat ze ernaast geplast heeft. Of te snel teruggetrokken heeft (dat is geen alleenrecht voor mannen). Of gewoon omdat ze graag haar eigen tegenexpertises uitvoert. Zo zijn vrouwen.
Kan best zijn, maar ik ben toch van plan om het bij één keer te houden. En dus pas ik het simpele trucje uit de gebruiksaanwijzing toe. Ik plas niet rechtstreeks op het staafje (dat is een oefening voor gevorderden me dunkt), maar in een glas. Eén dat ik notabene met kerst van zijn mama heb gekregen. Zo’n model dat je, ook al is het 100 graden heet, nog altijd kan vastnemen. Slim. Schoonmoeders denken echt aan alles.
Maar goed, terug naar de essentie: de plas in het glas.
Ik doop de staaf in de warme, gele vloeistof, hou ‘m daar een paar seconden en haal ‘m vervolgens weer uit het glas. Tot slot leg ik het ding horizontaal op een papiertje (staat niet in de gebruiksaanwijzing, maar ik ben een proper meisje) op tafel.
Eh voila, tot zover de actie. Daarna is het wachten geblazen. Vijf volle minuten. 300 schijnbaar eeuwig durende seconden.
Ah, de tijd is om. Goed voor de tijd. Iets minder voor mij. Ik durf niet te kijken. Bang dat het resultaat negatief zal zijn. Maar even angstig voor het tegenovergestelde nieuws. Want als een droom werkelijkheid dreigt te worden, besef je plots dat die realiteit de fantasie misschien nooit zal kunnen overtreffen.
Terwijl ik mezelf al ijsberend op alle mogelijke scenario’s (de volledige twee dus) voorbereid, zet mijn lief zijn verstand zonder pardon op nul. Een dubieus talent, maar op dit moment kan ik het wel appreciëren. Hij grist de predictor van tafel en duwt het ding onder mijn neus. En bijgevolg ook onder mijn ogen. Eén streepje wil zeggen dat de testuitslag geldig is. Twee streepjes betekenen dat ie ook positief is.
Ik zie twee streepjes… Hij ook… Wij zijn zwanger!
Nee, eikes, bah, jakkes. Ik vind het gruwelijk als koppels die uitspraak doen. Opnieuw! Ik ben zwanger, ik alleen. Maar hij mag het wel allemaal vanop de eerste rij meemaken. En jij dus ook vanaf nu.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten